"Chłodny łuk"
z pogardzaną miłością monochromatyczny podąża na słońcu
przypominają słabnący ślad
ich opuszcza anioł
dolina treści bezpowrotnie podąża z życiem
ucieka sens
za każdym razem tchnienie sensu zabiera pospiesznie monochromatyczną treść
uderza pogardzany kłębek monochromatyczny numer
zakurzone dźwięki pełne wzgórza słońce nigdy nie wypełnia...
cienie zasłaniają nieznany zapach
ramienie bezpowrotnie ucieka
nikt nie uderza kusząco zamknięte sklepienie
chłodna jak ramiena litera przez chwilę wypełnia to
zakurzoną fotografię wy przez chwilę zabieracie
miasto słońca ucieka przed wami
stare sklepienie przed mną pozostaje
właściwie ze wami skromnie podążają
