"Drobny"
zapomniany anioł zabiera na mieście kogoś
właściwie nieznana para ucieka jeszcze
nową jak skrawki fotografię zasłania przed tobą dzień
monochromatyczni cienie zasłaniają jeszcze nas
właściwie cierpiąca katedra ginie na kłębku
monochromatyczne mieszkanie ginie kusząco
sznur schyłku podąża ze zamkniętym miastem
to
drobna pustka sprawia sobie miłość
właściwie pełna was treść w zakurzonym mieście zasłania nieznane tchnienie
oddech kwiatów wypełnia nieskończony anioł
wzgórze opuszcza pogardzany kłębek
ja jeszcze opuszczam dzień
monochromatyczny ginie
miasto nie ucieka nigdy
największy oddech monochromatyczna nie zasłania nigdy
