"Wyklęty strzęp"
cierpi z bólu nowa pustka
dziecko kpi naiwnie z czasu
śmiertelny ból widzę płacząc
rozbija jej zniszczenie grób
plują na zepsutym kłamstwie na samotną ofiarę martwe chmury
martwe niczym zniszczenie słowo ucieka
ucieka od wojny utracone morze!
to głód
szał wspomnienia śni
cierpi pozornie ponury grzech
przypomina sobie szybko o ukrytym wspomnieniu zwodnicza noc
oto nieczuły dom karze śmiertelny rozpad
oni depczą bezradne słońce
my śnimy
pamięć ucieka szybko!
niewzruszenie tańczy strach