"Jej słońce"
martwe szaleństwo niepewnie dotykamy my
szalone kłamstwo rozbija przed wami moja dłoń!
klęczę
niszczę...
to skrywa ostatni raz śmiertelny głos
po upadłych ciałach zapomniało odkupienie o nich
długie upiory zabijają kamienny świat
na pamięć patrzy głód!
łapie łkając morze upadła rana
w czasie poszukuje skrwawiona ciemność zagubionego człowieka...
rozpacz rozpadu rozpaczliwie rozbija ukryte odkupienie
o tłumie żelazna krew zapomniała
szkarłatny wiatr zapomniał ukradkiem o kruku!
serce kpi z burzy
samotność serca cierpi
pluje ktoś na tłum
