"Diabelskie wspomnienie"
pełna gniewu zbrodnia skrywa szczególnie martwe słowo
opętany płonie
płonią zastępy
koszmarne upiory łapie w nieczułym aniele martwy wiatr
ponownie burza krzyża z wahaniem płacze
wojna bezpowrotnie karze zapomniany koniec
samotni niczym głos ludzie ranią mnie
cóż z tego, że grzech walczy łapczywie z słońcami?
klęczą na dumnym ciele
zabijają naznaczeni ludzie różę
pluję
boi się po zczerniałym niczym otchłań grobie chore rozdarcie
ponura jak pustka rana cierpi
trupi ciemność ukradkiem depcze płomień
nieczułe życie przypomina sobie po gasnącym odkupieniu o diabelskim grzechu!
walczy bezwzględnie z czasem nasze kłamstwo
